مقایسه دو روش جراحی بسته با بخیه عمقی و ترمیم ثانویه (باز) سینوس پایلونیدال در بیمارستان پایگاه چهارم شکاری و بیمارستان آیت ا... نبوی دزفول طی سال های ۱۳۸۳-۱۳۸۱

مقدمه: بیماری پایلونیدال یک بیماری مزمن التهابی است که در ناحیه اکروکوکسیژیال و عمدتاً در مردان جوان پرمو اتفاق می افتد. پاتوژنز آن مورد بحث بوده و درمان فقط جراحی می باشد که با چندین روش قابل انجام است. هدف از این مطالعه مقایسه مدت زمان عمل جراحی، مدت بستری بعد از عمل، طول زمان بهبودی، تعداد ویزیت مورد نیاز بعد از عمل، اندازه اسکار بعد از عمل، عود، عفونت و میزان درد بعد از عمل در این دو روش می باشد. روش بررسی: بیماران با بیماری مزمن سینوس پایلونیدال از میان 108 بیمار انتخاب شدند بیماران به صورت تصادفی سیستماتیک به دو گروه 1: جهت جراحی به روش بسته با بخیه عمقی (41=(n و گروه 2: جهت جراحی به روش ترمیم ثانویه (باز) (43=n) تقسیم شدند و پس از عمل به مدت یک سال پیگیری انجام گرفت. داده های به دست آمده با روش آزمون t و کای دو و با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: 84 بیمار با میانگین سنی 24 سال (محدوده سنی 16 تا 37 سال) مورد بررسی قرار گرفتند که 44 نفر از آنان مرد (4/52%) و مابقی زن بودند. مقایسه متغیرهای مورد مطالعه، شامل مدت بستری شدن بعد از عمل، تعداد ویزیت مورد نیاز، زمان لازم جهت بهبودی، اسکار ناحیه عمل و همچنین میزان درد شدید بعد از عمل با تفاوت معنی داری به نفع گروه 1 بود (01/0>p)، هر چند که زمان عمل جراحی در گروه 2 کمتر بود که یک مزیت نسبی در این مطالعه تلقی می شود. هیچ مورد عفونت یا عود مشاهده نگردید. بحث و نتیجه گیری: با توجه به عوارض کمتر و کاهش میزان بار اقتصادی به دنبال مراجعه کمتر بعد از عمل و بازگشت سریعتر به زندگی عادی در گروه 1 و همچنین میزان درد کمتر در این گروه و این نکته که جوان بودن طیف بیماران باعث می شود افزایش زمان جراحی و بیهوشی در گروه 1 به خوبی تحمل گردد، روش جراحی بسته با بخیه عمقی جهت درمان بیماران سینوس پایلونیدال به عنوان روش ارجح توصیه می گردد.